İnsanlar gördüm deli olduklarını sanıyorlardı
sümen altı ederek
için için
delilik işte
kabul ederlerse yardım edin etmezlerse
gülün geçin
doğmamış çocuğumun adını bile koymuştum daha evlenmeden
Nurullah
ikinci oğlumun adıda belliydi Yunus Emre
ben adil adamım besbelli
kızımın adını ise karımın zevkine bırakmıştım
o da gelmedi
belkide o yatağında uyuyor şimdi
çocuklar gibi mışıl mışıl bebekler gibi
belkide uyandığında düşünecek beni
yada...
bense başlayıp bitiremediğim aşkımı
dokunsalar ağlardım
dokunmadılar ben
gözyaşlarımı içime akıttım
ağlarsam deniz taşardı ben
yine bir şehri düşünmek zorundaydım
deniz benim farkımdaydı
hayat bize yalan söylüyor
bizde inanıyoruz
bu hayatın suçu değil o işini yapıyor
biz yapamıyoruz
O boş gezmezdi derler
Her daim çift silah taşırdı belinde
Bende boş gezmem derim
Her daim çift kalem taşırım iki cebimde
Neme lazım
dert,dertin olması değil
dostun olmayışıdır
arkadaş mı?
bol
çekirdek misali
dişlerimin arasında kalır
kusursuzluk sadece cennette vardır
gidebilene
biz dünyada yaşayıp tevekkül ediyoruz
anlayabilene
kusur neye göre kusurdur yahut kime göre
zulümmü ediyoruz yoksa biz yine bize
barışada savaşada şarkı söylemem
savaşa ağıt,barışa dua lazım
sanattan soğutmasınlar sanatçılar insanı
ateşi üşüyünce yakmak lazım
arasıra romantik olunmazki mum ışığında
küçük bir kız çocuğu
babasının kucağında
elleri babasının yanağında
öpüyor babasını
kısa bir zaman aralığı
ikinci kez öpüyor babasını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!