Üstüm Başım Aşk (7) Şiiri - Hüseyin Erdinc

Üstüm Başım Aşk (7)

Bir sabah uyandım,
Yine sensiz.
Yine boşlukta bir yerlerdeyim.
Bütün gece seni aradım,
Gözlerimde seni bulmaya çalıştım,
Ama sabah oldu,
Ve sen hâlâ yoktun.
Bir zamanlar gözlerim seni sevdi,
Şimdi gözlerim seni görmekten korkuyor.
Her yerimde bir eksiklik var.
Ve eksik olan sensin.

Bir adım attım,
Yavaşça, çekingen.
Daha önce birini sevmiştim.
Ama her adımda seni kaybettim.
Her adımda seni kaybetmek,
Birçok kez kaybolmuş bir hayal gibi,
Ve ben her kayboluşta seni hatırlıyorum,
Ama her hatıra daha da siliniyor.
Bir çiçek var mı,
Bir zamanlar açan,
Ama solmuş olan?
Bir çiçek gibi
Birlikte açtık,
Şimdi o çiçek,
Kırık dökük,
Bir köşede kaldı.

Bir geceyi daha bekliyorum,
Ama gece sensiz geçiyor.
Yıldızlar artık bana seslenmiyor.
Bir zamanlar her gece,
Yıldızlar seninle parlıyordu,
Şimdi onlar sadece ışık kaybolan bir evrende.
Bir yıldız daha kaydı,
Ve bir boşluk daha kaldı.
Bir zamanlar sana ait olan her şey,
Şimdi bana yabancı.

Gözlerimde kaybolan yılların izleri,
Ve bir zamanlar seninle geçmiş her dakika,
Şimdi sadece bir anı…
Bir anı ki,
Beni bitiriyor,
Bir gülüş ki,
Beni yaşatıyor.

Bir akşam,
Bir akşam seninle olmak istemiştim.
Ama akşam geldi,
Ve sen yine yoktun.
Her şey bir sükunet içinde,
Bir boşluk,
Bir kayboluş.
Sonsuza kadar bekleyeceğim diye düşündüm.
Ama sonsuza kadar beklemek,
Bir zaman sonra,
Beni de yitirecekmiş gibi.
Bir zaman sonra,
Beni de kaybedeceksin.

Bir çiçek daha açacak mı,
Bir gün seni hatırlayacak mı?
Bilmiyorum,
Ama her geçen an,
Bir daha sana yaklaşamıyorum.
Bir zamanlar seninle göz göze geldiğimizde,
Bütün dünya sessizleşirdi,
Şimdi o sessizlik,
Bir yankıya dönüşüyor.
Ve ben hâlâ seni arıyorum.
Her sesin içinde sen,
Her sokakta adını anan bir rüzgar.

Bir adım daha attım,
Ama her adımda seni kaybettim.
Bir adım daha attım,
Ve o adımda kaybolan bir iz kaldı.
Ve bir iz,
Bir adım daha,
Ve hâlâ seni bulamıyorum.
Bir çiçek daha açtı bu gece,
Ama sensiz.

Sonsuz bir bekleyiş var içimde.
Bir bekleyiş ki,
Bir çiçeğin solduğu gibi
Geçiyor zaman,
Ve ben,
Sonsuza kadar seni beklemekle
İçimde bir boşluk bırakıyorum.
Bir boşluk var,
Ve bu boşluk,
Sonsuza dek seninle kalacakmış gibi,
Ama sen hiç gelmeyeceksin.
Bir zaman sonra,
Beni hiç hatırlamayacaksın.
Ve bir zaman sonra,
Ben seni unutacağım.

Bir zaman sonra,
Bir akşam daha,
Ve belki de seni unuturken,
Bir çiçek açacak içimde,
Ama o çiçek seni hatırlayacak.
Seninle birlikte solmuş her şey,
Ve ben,
Seninle her anı yaşarken,
Bir gün seninle kaybolacağım.

Bir çay söyledim,
Ama içimde sen yoktun.
Bir yudum daha içtim,
Ve her yudumda senin yokluğun
Bir çiçek gibi soluyordu.
Bir çiçek soldu,
Bir çiçek daha açtı,
Ama o çiçek seni hatırlayacak.
Seninle kaybolan her şey,
Beni hep seninle hatırlatacak.

Ve işte şimdi,
Üstüm başım aşk.
Bir aşk ki,
Sensizlikte bile seninle var.
Beni terk ettiğin her an,
Ben seni içimden yaşadım.
Ve şimdi üstüm başım aşk,
Bir eksiklik,
Bir kaybolmuşluk içinde.
Tenimde sen,
Eteğimde gece,
Ceplerimde suskunluk,
Gözlerimde seninle yaşlanmış
Bir mevsim.

Bir zaman sonra,
Bir sabah daha,
Bir akşam,
Bir gece,
Bir hayat daha…
Beni unutacaksın.
Ama ben hâlâ seni arıyor olacağım,
Bir çiçek daha açarken,
Ve belki de,
Bir gün sana susmayı öğreneceğim.
Ama kelimeler sana dönecek her zaman.
Ve ben,
Bir zaman sonra,
Bir sabah,
Üstüm başım aşk,
Seninle kaybolacağım.
Hüseyin Erdinç