Üstüm Başım Aşk (4) Şiiri - Hüseyin Erdinc

Üstüm Başım Aşk(4)

Susarak başladım
Her şeye.
Konuşmak,
Seni unutmak gibiydi.
Sustum.
İçimde kaldın.

Bir nefesin ucunda
Unuttum adımı,
Kendi sesime bile
Yabancılaştım.

Duvarda sen,
Sokakta sen,
Kahvenin buğusunda
Ben…
Eksilmiş.
Yarımdım.
Senliydim.

Bardakta kalan son yudum
Dudağımdan düşerken
Adın
Dilime yapıştı,
Ama söyleyemedim.

Bir çay daha söyledim
Kendime.
İkincisi hep sana gelir.
Gelmedin.
Gelmiyorsun.
Gelmeyeceksin.

Gelen her sessizlik
Senin yokluğuna benziyor.
Zil çalıyor
Kapı açılmıyor.
Yüreğimde sen,
Sokağımda yalnızlık.

Gömleğimin sol cebi
Yırtık.
Oraya düşmüştün.
Bir kalp atışı gibi,
Gizli,
Çekingen.

Düğmelerini ilikleyemiyorum
Sen eksiksin.
Sana değmeyen kumaş
Tenime dokunmuyor artık.

Geceyi katladım
Yastığın altına.
Adını
Ütüledim uykuma.
Bir de fotoğraf bıraktım
Ters çevirdim.
Gözlerin uyanmasın diye
Sabaha.

Pencerede bekleyen gölge benim.
Cam buğulu.
Yazacak kadar ıslandım
Ama hâlâ suskunsun.

İçimden geçen her şey
Sana varmıyor artık.
Yollar kapalı.
Sen susuyorsun,
Ben içimden bağırıyorum.

Bir adım attım
Dizlerimden ses geldi.
Kalbimden değil.
Yorgunum.
Sen gittin.
Ve ben
Olduğum yerde
Duruyorum hâlâ.

Bir şiir yazıyorum
İsimsiz.
Harf harf düşüyorsun içime
İz bırakmadan.
Ama o izler
Kalbime kazınmış çoktan.

Kaldırım taşları ezberlemiş seni,
Ayakkabım senin yokluğunda
Yolumu şaşırıyor.
Ben
Bir tek seni arıyorum
Hiçbir yere gitmeden.

Ve şimdi
Üstüm başım
Aşk.
Tenimde sen.
Eteğimde gece.
Ceplerimde suskunluk.
Gözlerimde seninle yaşlanmış
Bir mevsim.

Sensizlik bile
Sen kokuyor.
Unutmak
Senle dolu.
Kendimi ne kadar silersem sileyim
Adının izi
Üstümde kalıyor.

Ben sana susmayı seçtim.
Ama kelimeler
Sana dönüyor hep.
Konuşsam olmuyor,
Sussam
Ağlıyorum.

Üstüm başım
Aşk.
Ve aşk
Sensizlikte bile
Sen…
Hüseyin Erdinç