Üstü Kalsın Şiiri - İhsan Berkhan 2

ÜSTÜ KALSIN -27.12.2000-(*)

Güzel demiş Mümtaz yeğen:

“Minnet Etmedin!...”

Hiç kimseye

Hani babamın bir sözüne kızıp

Odanın lambasını

Nasıl da kapamıştın?

İşte öyle!...

Kapattın sayfalarını

Hayat denilen kitabın

Gördün hesabını

Çabucak,

-Üstü kalsın!...

Uzun konuşmayı sevmezdin

Beklerdin belki de

susmasını

Vaaz verenlerin

Beklerdin

Bilsin dostların

Söylemeden!...

Tebessümle

“gizlenmiş sızın”ı

Hani hatırlar mısın?

Adet yerini bulsun

Diye çevirirken ateşte

Komşu tavuğunu

Ve büyütürken

Şarapla sohbeti

Sana yakalanmayalım diye

Nobetçi dikmiştik

Taşmağara’nın üstüne

Yine de bulmuştun bizi

“Nöbet sırası bende”

Diye... etkisizleştirerek

Nöbetçimizi.

Bir de....çok küçüktüm

İçerdim Üçüncü’ yü

Sonra saklardım

Kimse bulmasın diye

Vita kutusunun içinde

Bahçeye...

Bir gün bir ateş ve gürültü

Sigara bir yana düşmüştü

Ben bir yana

Nerden bilirdim?

İçine yerleştirmişsin barutu

Kavak ağacına çıkıyordun hızla

“Abiii” dedim ne yapıyorsun

Düşeceksin!...Düştün

Eyvah dedim :”abim”

Sonra baktım yer yumuşak

Ve ağır ağır kaldırdın başını

Ama doğrulamadın...

kötü bir rüyaydı bu,

Ölümünden bir kaç ay önce

Gördüğüm.

Keşke ömrün de uzun olsaydı

kavak ağacı gibi

ve etmeseydin acele

devam etseydi hayat dediğimiz rüya

Fakat,

Bilirim gelir

Er ya da geç

Sonu......

rüyanın ve şiirin

Nur içinde yat!

.

İHSAN BERKHAN-27.12.2009