Üstü Kalsın... Şiiri - Melahat Çetinkaya

Asrın talan coğrafyasında,
Sabrın sınana sınana
taşırıldığı sularda,
Zincir tutsaklığıyla,
kırbaç şaklatmasına
Kabaran bu öfke bizim.
Kimse küçümsemesin..

İğdiş olmuş adaletin,
yargısız infazlarında.
Yaşanan can pazarına
Duyulan bu nefret bizim.
Kimse küçümsemesin...

Yaslı baharlara inat,
çiçekli dallara dönen
Aydınlık günlere sevdası
Zulme isyanla bilenen,
Acılara kurşun sıkan
bu yürek, bu demir bilek,
Bu onurlu kavga bizim
Kimse küçümsemesin.

Devrin adamı olup,
Kurtarmak için mabadı,
Sığınmayız himmetine.
kimsenin.
Yalayarak kasabın bıçağını,
Önünde diz çökmeyiz.
Dönmek için köşeyi
Haram lokma yemeyiz.

ve kimsenin,
Sahte demokrasi tiyatrosunda,
seyirci olup,
Alkışla biat etmeyiz.
Öderiz bedeli neyse,
Onurlu yaşamanın.
Bu erdem yeter bize.
Üstü kalsın zalimlere...