Üstü Çizili Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

Şimdi dinle ve kulaklarında kalan son sesimin üstüne bir çizgi çek…. Kırmızıya boya hallerimi.. Seni üstü kırmızıyla çizili bir cümleden koparıp nasihat edesim var…

Bir Cebrail gibi vahyin doruklarında konuşan, yazan bendim… Kulaklarına aşkı fısıldayan kendimi bildim… Ellerin bir çağdaş vakanın koynundayken gözlerinden bildim gidişinin haberini,yalana avukatlanmış gözlerinden…

Gözlerini; Saria’dan İbrahim’e Zemzem'i müjdeliyor diye sevmiştim oysa, çünkü sözlerim sadece sevdaya dairdi, viran bir ülkenin ceketsiz kalbinde …

Ne yapsaydım yani, göğüslerin gürül gürül bir yaşama akıyorken Roma’nın tarihinden söz etmem aşkının neresini çözecekti? Parmaklarımı kavrıyorken matmazelin elleri ve dikilirken zaferin kuleleri, yaşayan gözlerini hangi gerçeğe kurban edecektim …?

Sen sorabiliyorken biat felsefesinin ne olduğunu ben aşkın neresine dalacaktım ve kavimler her gün yer değiştiriyorken yüreğimde, ben başka hangi göze bakacaktım…

Sus beni, sustur beni, istersen susmuşluğuna kurban et beni…Helalleşmek yaşadıklarımızı paklamaz gel kurbanlaşalım … İsmail’in yüreğini gözlerime sürme çek… O titrek gencin saflığını bedenime kanla çek…

Gel yosun tutmuş bir kayanın gölgesinde helalleşelim… Olur da gözlerimin tâ içine bakarsan şayet, gözlerime düşmüş gölgeleri ceviz yaprağından, incir kokusundan öte bilme diye… Gözlerim İsmailî, gözlerim Davudî, gözlerim sanki seninki…

Yorgun Medusa’nın elleri olmana gerek yok. Sevgiliysen boş vereceksin Homeros’un rapsodilerini, Yunus’un dörtlüklerini… Sevgiliysen boş vereceksin dünyevi akitleri, işgüzar metinleri, duvara yazılmış şiirleri, ahlak öğretilerini,toplumsal emirleri... Sevgiliysen öldür beni, bu bile pâklar seni…

Denizlere neden yazılmasın ismin, neden kahrolsun maviler… Şimdi gel, hatta şimdi, evet evet şimdi… Gelirken sustur beni ki zaten susarım seni… Koyuver sesimi dalgalardan içeri…

Yeter ki aşkı vâaz edeyim minberden kulağına, yeter ki duymuş ol sesimi, anlasana…