Üstad Musa'ya Şiiri - Bilal Dedeoğlu

Üstad Musa'ya

Üniversitede tanıdım, adı Musa.
Konya diyarından yağız delikanlı.
Mevlana sevgisiyle doluydu kalbi.
Severdi tüm insanları.

Ben ona üstad derdim,
O da bana "üstadım" derdi.
Hoş sohbetti her zaman.
Üzmezdi o kimseyi hiçbir zaman.

Namazında niyazındaydı her an.
Şükrü de bilir, kanaati de bilirdi.
Açmazdı çok kimseye derdini.
Hem okur, hem çalışırdı o zaman.

Bir garip anacığı vardı.
Onu çok severdi, kopamazdı ondan.
Mücadelesi sürekli ayakta kalmaktı.
Yokluk içinde yetişmişti Üstad Musa.

Geçenlerde kaybetti anacığını.
Bilirdi dünyayı ve ahireti.
Tevekkülü bırakmazdı hiçbir an!
Bilirdi doğan her canlı ölür.

Veren Allah, alan Allah!
Acıya sabır, nimete şükür gerekti.
Yalancı dünyaya konan göçerdi.
İki kapılı handı, elbet ebedi değildi.

Hayat bu işte, bugün var; yarın yokuz.
Her ölüm, bir ders, bir kopuştu hayatta.
Ebedi alem dururken yanı dibimizde.
Bizse yalan dünyada oyalanmaktayız