Usta Şiiri - Ahmet Ferit Coşan

-Ahmet Usta, hadi çocuklar seni bekliyor.
-Tamam geliyorum.

Hemen toparlanıp nasıl da çıkıverdi. Koca salonda ışıklar sönmüş, yalnız bir mum canlı bırakılmıştı zifiri karanlıkta. Mumun nazlı nazlı salınımları salonun kuytularını okşuyordu. Usta sıvadı kollarını ve başladı tek marifetini sergilemeye.

Önce işaret parmaklarını birbirine kenetleyip, baş parmaklarını da usulca bitiştirerek bir kelebek yaptı. Mum alevinin de yardımıyla sanki duvarda oradan oraya uçan canlı bir kelebek varmış gibi gözüküyordu. Sonra bir kuş, köpek, deve, hindiler daha birçok cansız gölge, canlanıyordu sanki ustanın hünerli elleriyle.

Bir çocuk daha sonra ondan yeşili yapmasını istedi. Usta önce bir elini düz bir kütük gibi kullandı, diğer elini ise dal parçalarıymışçasına diğerinin üzerine koydu. Bir ağaç çıkmıştı ortaya, vedahi ufacık çocuklar bile anlamıştı ağacın bir ulu meşe olduğunu. Başka bir çocuk, ihtimal ki güneylidir, maviyi göstermesini istedi, usta bu sefer de bir balık yaptı, pulları bile belli olan bir balık, gözünü çocuklara kırpan bir palamuttu bu. Çocuklar hayranlıkla izlerlerken, istekleride bitmiyordu gece sabaha doğru asude bir şekilde akışına devam ederken. Gözlüklü bir çocuk ölümü göstermesini istedi. Bir korsan bayrağını andırırcasına bir kurukafa dalgalanmaya başladı bu sefer de duvarda. Diğerlerinden yaşça biraz daha büyük olan bir çocuk aşkı göstermesini istedi. Usta bu seferde, maharetli elleri ile duvarda bir meşale oluşmasını sağladı. Hünerli parmakları, danseden alevler, patlayan közler oldu. İçlerinden en küçük olanı, neşeyi göstermesini istedi, usta neşe içinde gülümseyen bir insan yüzünü tercih etti. Sıcacık gülüyordu gölge adam, gözleri ışıl ışıl parlıyordu.

Gecenin ilerleyen saatlerine kadar sürdü gösterisi. Sonra herkes odalarına çekildi. Usta o geceyi, gösteriyi sunduğu evde geçirecekti. Saatini sabah 6’ya kurdu. Çünkü erken kalkıp hazırlanması gerekiyordu sırrının anlaşılmaması için. Uykudan uyandıktan sonra kimse görmemeliydi onu ve ağır ağır çıkartıp protez kolunu, koydu yatağının başucuna bir baston gibi...

99