Uşşak Makamı Bir Sızısın Hala

İzlerini hiçbir zaman bulamadığım
Uşşak makamı bir sızısın hala içimde…

Belki hiçbir boğaz rüzgarı savurmadı saçlarını
Hiçbir kumru sığınmadı pencerene fırtınalarda
Masmavi bir çocuk düşüydün
Denize kıyısı olmayan uzak şehirlerde

Kanadı kırılmasın diye uçmaktan vazgeçmiş
Kuşlar gibiyim şimdi
Adını her unutmaya çalıştığımda
Kuruyor mürekkebi kalbimin
Düşman oluyor kalemim kağıtlara

Hasret şarkıları kadar uzak
Düşlerim kadar yakındın oysa hep
Öksüz kalan her çocukta
Zamansız kırılan her fidanda
Hayatın bir karabasan gibi
Göğsümün orta yerine oturduğu gecelerde
Sana ağlıyordu gözlerim aslında en çok…

Uşşak makamı bir sızısın hala içimde
“izlerini nerede bulurum senin”…

2009
Ocak