Üryandım!
Kendi türkümü yakıp ısındım
İliştiğim can kurtaran salımı kotarırken yalnızlığım
solgun parşömenlere geçirip, saklayan da yoktu zaten.
Neydeyim ki akrabayım tarihle, tanıklığım geçersiz.
Sözler ölü, imik feryatta hep.
Geçiyor önümden sirenler içinde
Ah eller üstünde çiçekler içinde
Dudağında yarım bir sevda hüznü
Aslan gibi göğsü türküler içinde
Rastlardım avluda hep volta atarken
Devamını Oku
Ah eller üstünde çiçekler içinde
Dudağında yarım bir sevda hüznü
Aslan gibi göğsü türküler içinde
Rastlardım avluda hep volta atarken
üryandım
kendi türkümü yakıp...
tebrikler
namık cem
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta