Üryandım!
Kendi türkümü yakıp ısındım
İliştiğim can kurtaran salımı kotarırken yalnızlığım
solgun parşömenlere geçirip, saklayan da yoktu zaten.
Neydeyim ki akrabayım tarihle, tanıklığım geçersiz.
Sözler ölü, imik feryatta hep.
Cebeci İstasyonunda bir akşam üstü
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.
Devamını Oku
İncecikten bir yağmur yağıyordu yollara
Yeni baştan yaşıyorduk kaderimizi
Sıcak bir kara sevda
Yüreğimizin başında bağdaş kurup oturmuştu;
Acımsı, buruk.




üryandım
kendi türkümü yakıp...
tebrikler
namık cem
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta