Üryan Şiiri - Harun Gül

Üryan gelmişiz bu dünyaya
Üzülürüm bu dünyadan birşeyle gideceğini sananlara.
Kefen dost olmuş yaşayandan haber yok
Toprağın altı ev olmuş ihtişamlı saraylardan ses yok
Vücut çürümüş güzellikten eser yok kemikler aheste aheste erimiş güçten nedamet yok.

Fani olmuş dünya kapanmış defter, baki olmuş ahiret mizana sunulmuş gaflet.
Zahir çıkmış ortaya kacışmış sahte gerçek
Yalan olmuş gelecek vadeden kağıttan saadet.

Ömür harcanmış faniye
Hiç vakit ayrılmamış bakiye
Hep sözde kalmış hiç icraata geçirilmemiş lafıgüzaf edilmiş baki
Fanide yapılanlar kalmış bütün berhavası ile fanide.
Hep ezilmiş vicdan yüceltilmiş nefsi garabet
Unutulmuş ehlivukuf olan asıl vicdanı hürriyet.

Heybe boş kalmış mizanı alada, medet umulmuş melun nefsi şeytana
Nefsi şeytan yüz çevirmiş zahir meydanda
Asıl saadet ve zahiri hürriyetin vicdanda olduğunu haykırmış mizan tartısında
Ve sadece izlemiş; vicdandan yoksun ona itaat etmiş melül ruhu gaddarca.

Ey üryan! Asıl saadet uhrevi alemdedir
Nefsi kontrol etmekte ve vicdana kulak vermektedir.
Mazlumun hakkını almakta, zulüm etmekte hodkam davranıp sadece para yemekte değildir.
Sonuçta üryan gelmişsin bu dünyaya ey yolcu
Yoksa! Üryan gitmeyeceğinimi sanıyorsun...YANILIYORSUN!!!