Üryan Şiiri - Zeynep Beşen

Bu fukara dünyanın
Tek zengin hali sen !
Düşün  bir ?
Üryan sayılır sevmeyi tatmamiş her bir insan
Şenliği kökünden sökülmüşe benzer biraz
Ürkütücü bir iklime bulaşır akli
Kurak topraklara döner özleri
Kara bulutlar eşliğin de
Ağırdan alırlar bu hayati
Şaşkın ağrılar için de .
Değilim fukara ,
Varlığın sağolsun .
Sevginin zenginliği için de
Yaşamaktan tat alanlardanim .
Düşün bir nasıl mutlucali içim.
Varlığın yormuyor beni
Aksine ne kadar tozu kiri varsa dünyanın
Sana her bakışım da yikaniyor içim.
Yedi yirmi beş saat yıkaniyor an be an içim.
Sımsıkı bir sevgiye büründüm
Artık  bu dünyadan yara almaz özüm .
Seni tanıdım  ,
Ve ben yeniden yeni kelimeler kurdum .
İçimde  bir bir çeşit bahçeler oluşturdum.
Okyanuslarin haddi hesabini daha buraya dökmüyorum .
Seni seviyorum.
Bu aramiz da ki en güzel  espri olsa da .
Sen gülüp
Ben sevinsem de .
Olsun !
Seviyorum seni imkanlari ayaklarına sere sere .
Ne huzur dolu bir yaşamağa sardin beni
Haberin olsun
Raziyim senden
Gönül erbabınca .
Bilemiyorum işte
Yara almaz oldum sayen de.
Aşkın gücü  adina
Gücü aşk  adina .
Hayatima egemen kılıyorum .