Yok soluk
Ertelenenlerin gölgesi
Artık ansız çöküyor
Karartılan her taraf
Gerçeğin istilası altında
Pek acımasız…
İnsan kendine misafir
Başka yüzlerde acı arıyor
Sevinç arıyor üşüyerek
Sessizlik yoğunlaştıkça
Ruhun kulakları çınlıyor
Sızıntı artık kaçınılmaz…
Oysa keyifli anlar vardı
Umutlarla beslenen yanı
Artık hiçbir şey mutlu edemez
Bu adamı…
tutsak edilemez
Kendini bulanın arayışı, bitmiştir.
Geriye
Kaçınılmaz kalır…
Bir serçe heyecanı, ürkekliği ve korkusu
Ansızın sızlayan yaralara
İlaç niyetine
Serçe bakışı
Sesi, kokusu…
Yaşamak ağır sancılı bir heyula
Çok nadirde olsa yalandır keyifler
Acı ve çile ise ölüm kadar gerçek
Yadsınamaz yaşamla
Çöl; sıcak ve kurak…
Yoksulluk bir şeyin yokluğumu
Külliyen yalan
Yoksulluk bir şeyin saklanamaz varlığı…
Kalbinde mezarları sevdiklerinin
Hepsinin faili kendi…
01.07.2010
Kalekonut
Kayıt Tarihi : 3.7.2010 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
geçen ân'lara
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!