üRKüYoRuM ŞiiRiMDeN Şiiri - Oğuz Düzgün

bilmediğim bir hikâyen var,
sazımın tellerinden
rivâyet ettiğim

bakışlarından soluduğum
rengârenk bir karanlık
boyuyor
özlemlerimi

gülüşün sırılsıklam
resmediyor beni
rüyalarına
öyle iptidâi

ben,
ürküyorum yine şiirimden
sokaklarca…..
yaz akşamları

büyütüyorum
evimin caddelerinde
senden yalnızlıklar

bakışlarım kararıyor,
düşüyorum
sanki gözlerine

yüreğimi kanatan
kirpiklerinden
anlıyorum;

çeşm-i siyahın
dökülmüş gecelerime
yaprak yaprak
geçen sonbahar
…