Uriana Şiiri - Yusuf Özmaya

Birgün yolun bana düşerse,
Hiç çekinme çal kapımı uriana.
İçimdeki kin beni yiyip bitirse,
Yinede severim seni, bilirsin uriana.

Bu şehrin duvarları yıkık döküktür.
Her gece sokaklarında,yanlız bir adam yürür
Önünde hayalleri, arkasında geçmişler,
Bilinmeyen,meçhule yürümüşler uriana.

Sabrın sonu selamet derlerdi ya hani.
Geçerken aklımdan bir selam et bari.
Sabır nedir öğrendim sonunda,
Gelmeyecek olanmış anladım uriana.

Bir mahsene atsalarda ömrümü,
Kat kat ceza verip tutsak etseler.
Solduramaz kimse umut denen gülümü,
Bu kentde dostlarım var unuttun mu? Uriana.