Üretmeden tüketmek çılgınlığı

"ÜRETMEDEN TÜKETME VE TÜKETİM ÇILGINLIĞI"

Sözün neresinden başlamak lağzım düşünmek gerekiyor. Günümüzde üretimden çok tüketime yönelik bir alışkanlık oldu malesef. Kapitalis Ülkelerin gereğinden fazla mal üretmesi. Aradığımız hemen her şeyi bulmamaız. Hazır ayağımıza gelmesi. Zaman zaman hazır almak üretimden ucuza gelmesi gibi. Oysaki Almanlar 1942 savaşından sonra Kendi trenlerinin camlarını kendileri üretene kadar vagonların pencerelerine cam takmamışlardır. Şimdilerde ise durum öylemi tam tersi. Belkide onunucu Ayakkabı belkide yirminci ayakkabıyı alıyoruz. Belkit beşinci ceketi belkide onuncu ceketi alıyoruz. Tüketim o kadar hızlı artıyorki. Çöp kutlaraına atığımız ekmek belkide bir aileyi doyuracak şekilde. Mobilyalarımız eskimden yenisini alıyor. Mutfak dolabı şu bu hiç gereği yokken değiştiriyoruz. Giydiği markasıyla Bir benlik kişilik insanı kurmaya çalışanlar,Yediklerini içtiklerini sosyal medyada paylaşanlar, Televizyonlarda reklamlar , bir tüketim inşasına dönüştürüyor.
Yardım yapmayı seven. Burs veren bir arkadaşım vardı. Cebinden takoz gibi telofonu çıkarttı. Bu benim işimi görmüyormu ağbi dedi. Bu arkadaşımız en lüks arabaya binmeyi. En son akılı telofon kulanmayı herhalde çok iyi biliyordu.
Tüketim birazda emeğe bağlı diyebiliriz. Amarika'da, Almanya'da bir Bir fabrukatör . Arap ülkesindeki Bir vatandaşın bir gecede eğlecede harcadığı parayı harcayamaz. Çünkü Avrupa ve Amarika'da bir emek var. Arap ülkelerinde ise hazır petrol, emeksiz kazanç.

İslâm’da bir yandan tüketimde yapılacak aşırı sınırlamalar kınanırken,diğer yandan haksız veya “göze batan” tüketim eleştirilir. Bu nedenle, bir
kimse parasını harcarken dikkate almak zorunda olduğu şey, sadece kendi kesesi değil, aksine bir bütün olarak cemiyetin kesesi ya da kasasıdır. Ayrıca kişinin real gelirleri arttıkça bunu yalnızca kendi tüketim için değil, aynı zamanda yoksul akrabalarının ve komşularının tüketimi
için de kullanma sorumluluğu getirilmiştir. Buna göre bireyin tüketime dayalı davranışı, yalnızca kendi gelirinin bir fonksiyonu olmayacak, toplumun diğer üyelerinin de tüketim düzeylerini dikkate alacaktır.

Hiç aklımıza geliyormu Afrika'da bir çocuk açlıktan ölürken bizler Çöp kutusuna ekmek atıyoruz. 25 yıl önce Köylü şehire gelirken Yakınına Yumurta, süt , kaymak yağ peynirle gelirdi şimdilerde köylü Bütü bu gıda madelerini Şehirden marketlerden karşılamaktadır..

Üretim ve Tüketim şekli değişmiyormu en kısa zamanda büyük uçurumlarla değişiyor. Ekonomi. Dünyayanın Ekonomi durumu, Üretim tüketim durumu bütün bu faktörleri değiştiriyormu değitiriyor. Pandemi sonrası hemen herkes sutokçuluk derdine düştü, Tüketimde hızlı bir artış oldu. Burda en büyük faktör Üretmin pandemi sırasında kısıtlı olmasından olabilir. Bu gün devam eden marketlerde etiket değişmeler o günlerde anlık mesele oldu. Şimdilerde ise Para parayı getiriyor durumda. Hemen herkes Parasına sevgilisine sarılır gibi sarılıyor. Parasını Dövze veya altına yatırıyor.

Hal böyleyken ülkeler rahat bir nefes alabilmeleri için , insanının rahat yaşıya bilmesi için Üretimi ve tüketimi bir ayarda yapması lağzım. Yoksa ki İşsizlik, hayat pahalılığı diz boyu gitmesi işten bile değildir.

Sözlerimi Ulu Önder Mustafa Kemal ATATÜRK'ÜN şu sözleriyle noktalamak istiyorum. '''''Çalışmadan, yorulmadan, öğrenmeden, rahat yaşama yollarını aramayı itiyat haline getirmiş milletler, evvela haysiyetlerini, sonra hürriyetlerini ve daha sonra istiklallerini kaybetmeye mahkumdurlar.''''

Ömer TURAL