Upuzak ve Karlı Şiiri - Kağan İşçen

zaman bohçam dağınık
gözlerinin tesadüfündeyim
ne ben
ne sen
hayat bize
yakamıza iliştirilmiş karanfil
iki ayrı dünyaya bilenmiş
'biricik bir tek' susku gibi

seninle en büyük maharetimdir susmak
sen güzçiğdemisin gözlerimin
hayatım
kendime en çok seni beklemeyi ısmarladım
sana ayırmıştım doğuşumu
ölümü kendime
senden uzak bir karlılıkta
çığ kaçkını bir türkü gibi

gece kelebeğiyim ya
koşuyorum ışığına
hırpalıyorum saçlarını
sana dokunmayı çalıyorum
katı karanlıktan
gözlerim katiyen sende
uyuyorsun dünyadan haberin yok
kapısında bekliyorum düş eşiğinin
görüş bekleyen cezaevi avlusu gibi
güya kaderli kürekli yürekli yarlı
analı kızlı kınalı gelinli yoklu ve varlı
buzlu ve harlı
senden uzak bir karlılıkta
upuzak ve karlı

ömrüme inzibattır gözlerin ama közlü
beni nerde görsen kışlamdır bakışların
sevdiğim
ne var beni hep böyle gözlemeyi bırakmasan
seviyorum bakışlarında tuttuğum nöbetimi
uzağım asi firarlarıma
upuzak ve karlı
uzak bir karlılıkta
senden

sensizlik biçimimi sevmiyorum hiç
bir anlasan yaaa ve de huuu
elif boylu bıçaklar daldırırsın
yakınlarında olmama
ve boşa harcama yıllarını saatsiz ve ayrıntısız
üstelik seni sevmemi severek sadece
örtme üzerimi
bir kezcik bir ancık da olsa kaçma kendinden
sev beni de
upuzak ve karlı
uzak bir karlılıkta
kendinden ve benden

'karla dolsun bütün uçurumları
imkansızlık tesadüflerimizin'