Ünzile Şiiri - Özge Özgen 2

Sesi kısılıyor kalbimin Ünzile
Yüzüme, solgun fotoğraflardan kalan
Güneşli desenler çiziyorlar

Gülmeye çok yakın ağlamaklı
bir haritada
kala kalıyorum öylece

Ben su verdikçe susayan yanlarına hayatın
Yerini beğenmeyen
benjaminler buluyorum
yol ortasında

Rengi soluyor çiçeklerin

Kambur terzihlere emanet ettiğim günlerden
benzi soluk düşler ekliyorum
zamana

Çıplak ayaklarımda
Zenci çocuklar

Duvarların rutubet kokan yanından
hızlıca geçerken yıllar
Sinsice sırtıma dokunan yağmurlar
Omurga kemiğimden
Başlıyor
Karalamaya

En güzel düşlerimin beli bükülüyor Ünzile
Kuşları vuruyor bazı kelimeler

Bazı cümleler ellerimde şiir olurken
Bazı yaralar
Kanıyor dilimde

Yorgunluğum açık denizlerde
kağıttan gemilere
yama oluyor

Mutsuzum Ünzile
Kalbimden geriye kalan bıçak izlerini anlatamayacak
kadar hiç kimseye
M u t s u z u m