Unutuyorum Acını Şiiri - Vildan Altunbaş

Unutuyorum acını,
Git gide varlığın azalırken içimde
O an Bir şeyler kayboluyor sanki bedenimde
Kalbimi nereye koyduğumu bir türlü hatırlamıyorum
En son senle nerde kalmıştık
anımsayamıyorum

Ya başka bir ilde,
ya da artık başka bir şubede
Adı değişmiş olmalı
Belki rengi logosu işte her neyse
Bütünüyle bana yasak bir alan gibi gizli
Yada kredisini tüketmiş
bir mükellef gibiyim
Şimdi Kalbinde

Dünde kalmış bir parçam
Bir güne daha eksilerek başlıyor gibiyim
Sonra sensiz yazdığım anılarım oluyor
Her akşam geçtiğim yolda
Belki omuzuma çarpıp
Farkettirmiyorsun bana kendini
Yoldan geçip giden bir yabancı oluyorsun işte
İçinde adının geçmediği cümleciklerim oluyor
Belki adın geçse kelimelerin yerini değiştirildim.
Bende ki varlığın hep bir gizli özne
Yada üçüncü bir tekil şahsi gibi dikiliyorsun ömrüme
Ve seni unutmak için
nekadar çok edebiyat parçalamam gerekiyor

Mesafeler uzuyor
Bakışlarım bulanık
Cümlelerin arası açık
Duygu kolupluğu,bir anlam karmaşası
Birbirinden uzak güneş ve gölgesi
Gölge yakmaya başlıyor
Güneş neye baksa karartmakta
Dünya tersine dönüyor
Öyle bir terkediliş gönlümde

Şimdi sen kutuplarda gibisin
Ben diğer ucunda
Bana dönüp veda bile etmiyorsun
Ve yüreğin uzaklaşan bir buz dağı gibi
Gözümün önünde kaybolmaya başlıyor
İşte Sana bakıyorum ayrılık tepelerinden
Öylece eriyip giderken bile
Gönlümde hala ne kadar da güzelsin