Ben kanadı kırk yerden kırılmış bir anka kuşuyum.
Kaçsan da benden ardından uçamam ki.
Gizlediğin nedir gozlerimden
Dünyaya âmayım
istesem de göremem ki.
Kalbim de kendime kazdığım bir mezar var.
Heran ölüp ölüp dirildiğim,
Nefes alsam da yaşayamam ki.
Birsen elleri dağ gülleri kokan.
İsminde gönül alfebemin en neşeli harflerini taşıyan
Adını kimselere soyleyemem ki
Herşey hatırlanmayınca unutuluyor,
Ve ben artık sessizce seni unutuyorum
Ben
Seni
Unutuyorum
Kayıt Tarihi : 7.10.2022 13:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yalnız bırakılmış bir Ankara akşamı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!