Söz vermek, bir komiğin şakasına benzemez.
Yaşamak kadar kutsal değilse sözün, gölgen gülümsemez.
Dilin kemiksiz sanıyorsan, ruhun seni önemsemez.
İsmin ne olursa olsun, sözünü unutuyorsan yoksun.
Sözünü aşkın kadar asil bilmiyorsan, yüzün aydınlanmaz.
Sokakta sözünle baş başa kalıyorsan, yaşadığın hatırlanmaz.
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta