Vazgeçersen Şiiri - Serpil Koçar

Vazgeçersen

Bir gün unutursan beni ve sevdamızı,
Aşka dair ne yaşadıysak sil at gitsin.
Bir gece bile beni düşünmeden uyursan eğer,
Çık git hayatımdan, hiç düşünmeden, ardımda iz bırakmadan.

Adımı anmadığın bir gün olursa,
Sesimi özlemezsen eğer bir gün,
Sil bütün yaşadıklarımızı, saklama sakın anılarda.
Düşünme bir daha beni, bir ömür boyunca, hiç dönme geriye.

Bir gün unutursan beni ve aşkımızı,
Gelmezse aklına gülüşlerim ve bakışım,
Kaybol git hayatımdan sessizce,
Küllenmiş bir ateşin külleri gibi savur küllerimi, rüzgâra bırak.

Saklama sakın beni anılarında, unut gitsin bu kadını.
Tuz basma sakın kanayan yaralarıma.
Tek bir hatıra bile kalmasın aklında, sakın.
Savur küllerimi, sakın çıkma bir daha karşıma, iz bırakmadan.

Bir bıçak gibi keskin olur sözlerim,
Ateş olup dağlarım, beni unutan yüreğini.
Beni unutursan eğer bir gün aşkımızı,
Sakın zikretmesin dilin adımı bir daha, sus.

Eğer gidersen bir gün, çalan her şarkıda beni hatırla.
Vicdanın sızlasın, aklına her gelişimde be adam (kadın).
Uykular haram olsun sana, bensiz gecelerde.
Başını her yastığa koyduğunda sana olan sevdamı hatırla, hisset.

Olur da düşersem bir gün ansızın aklının kıyısına,
Yüreğin yansın, kor ateşlerde yansın be adam (kadın).
Beni yakan aşkın gibi yansın senin de yüreğin.
Sakın çıkma karşıma; ecelin olurum işte o gün, unutma.

Ve unutma, eğer vazgeçersen:
Geride bıraktığın her an seni yakacak,
Sessizce ve derinden hissedeceksin kaybı,
Ben ise yalnızca susacağım; ardımda sadece sessizlik bırakacağım