Unuturlar Şiiri - Halil Aydın

UNUTURLAR
Uykudan uyanır uyanmaz
Dünyanın bütün güzellikleri
Boydan boya serilir gözlerimin önüne
Bir hareketlilik başlar
Sesler gelir, gider kulaklarıma
Koyun kuzular meleyerek ararlar biri birlerini
İnek, dana kuş sesleri karışır biri birine
Bir çocuk ağlaması, bir anne ninnisi gelir uzaklardan
Bence yeni bir güne başlamanın sevincidir aslında

Uyanınca bir süre bakıyoruz doğa ile biri birimize
Analar, babalar çıkıyorlar avlu kapısından
Kiminin sırtında beşik, kiminin omzunda çapa
Baba omuzlamış tırpanı, seslenir insanlar birilerine
Orak biçecekler tırpan sallayacaklar yazıda
Analar, kızlar manilerle özlediklerine seslenirler

Bütün bu hayatı unutuyum diye baktığımda bile
Gözlerimin önünden bir, bir geçiyorsun
Nerede yaşarsam yaşayım sen oradasın
Yazıdasın, harmandasın, o yeşillikler arasındasın
Sürülerini öğle sıcağında bir koyu gölgeye yatırıp
Çobanın çaldığı kaval sesi kulaklarımda
Duyuyorum san ki kavalın sesini
Belki bitmeyen hasret denir buna

Bütün canlılar olgunlaşır, ekinler sararır
Meyveler olgunlaşır, güler giden, gelene
Ekinler çeşitli yöntemlerle biçilir, samanından
Taneler ayrılır, canlılara yem olur sindirirler
Meyveleri canlılar yer kimyasal değişime uğrarlar
Hayat bir değişim dönüşüm laboratuvarıdır aslında
Her şey gibi bütün olanlar unutulur, tanımaz kimseler
Sende, senide unuturlar aslında hasretler biter,
HALİL AYDIN (Sizden biri)