Unutulmuş Olan Şiiri - Ezgi Özsan

insan ya ölür, ya kalır,
belki çocukken olduğu gibi,
bir kapının ardına saklanmış,
duruyorken, seni,
bulmuştum orada hani,

bazı çocuklar,
şu günleri atlatmayı,
bir eşiği de kendi
rengine boyamayı,
ister ya,
bir eşleşmeyi ve,
kendi arayışını hatırlamayı,
sahi nerede, onlar?

acemi yelkenleriyle mi,
iniyorlar Caddebostan’dan?
yoksa, boydan boya,
hepsi mi kayıplar?

rüyamı hatırlatan,
ve beni günleri atlamakla sınayan,
sahiden de yerinden edeceğim, seni,
ama,
sessizliğin sesini arıyorsan,
benden şiir bekliyorsan,
zaten yerinden edilmedin mi?