unutulmayanlar— Amcalar ve Halalar

Hayriye Halam çok yaşlı idi,
Birçok hastalıktan muzdarip idi,
Evlat ve torunları çok idi,
Bir güleç insandı Hayriye halam. ….D.T. 1909—Ö.T.1982

Heremsi halada kemde yaşardı.
Meyve ve sebzesi köyde taşardı,
Ektiği domatesle insan doyardı,
Sebzesi olmayan ona koşardı. ……….D.T. 1915—Ö.T.1987

Yusuf amcan inan sanki melekti,
Amcamın dili de biraz peltekti,
Ovada yaylada koyun güderdi.
Yengem ile Kanıkanda yaşardı.
Evi misafirle dolup taşardı……………… D.T.1919—Ö.T.1992

Hüseyin Amcam çınar misali.
Güleç yüzü şeker şerbetti dili,
Daima uzatır merhamet eli,
Silvan yamacında en son menzili……D.T.1921—Ö.T.2008

Zeliha halamız yayla gelini
Niyazi enişteye vermiş elini,
Çok iyi insandır oğlu gelini.
Seksene kavuştu verdi ömrünü………D.T.1923—Ö.T.2009

Ağaç kovuğundan çıkmamış evlat,
Baba gibi varmı dünyada devlet,
Babadan evlada en büyük servet,
Din ile Diyanet Ahlak marifet,
Ya Rabbim babamı Cennete haşret.. D.T.1936-Ö.T.1986

Amcalar İçinde bir amcam vardı,
İnanın kalbine ağrı sığardı
Eşref diye etrafına nam saldı,
Ona nazar edenin yüzü gülerdi,
Bir yiğit insandı o Eşref amcam…….…D.T.1941—Ö.T.2000

Hüsnü amcam hüzün ile anıldı.
Giderken silvana döner sanıldı,
Şifa için diyar diyar gezildi,
Rabbimizin takdirine boyun eğildi.
Abisiyle yan yana Kulpta gömüldü...D.T.1945—Ö.T.1988