SIZI
Doğduğum evin duvarlarında asılı kaldım.
Unutulduğum yerdeyim
Bir sahil kasabası değil.
Bir dağ evi değil.
Rüzgarların uluduğu bir tepedeyim.
Geçip gidip zamana haykırmaktayım.
Yenidoğanların azaldığı bir sevincin içindeyim.
Sayıları artan ölenlerin hüznündeyim.
Yüreğimde oyuklar, kavruk ağıtların çilesindeyim.
Ben hep unutulduğum yerdeyim.
Necla Arpa Gülaçar
Kayıt Tarihi : 20.11.2023 02:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Melankolik
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!