Tanrı Buyurdu Aşağıya Şiiri - Mustafa Cu ...

Tanrı buyurdu aşağıya
Çocuklarım nasıldır şimdilerde?
Unuttuğum yıllar boyunca
Düzen bozulup da kazanmış mıdır karmaşa

Zengine gitti ilk iş
Sordu: Paylaşır mısın halen?
Yoksa lanetli midir hazinen?
Zengin başladı salya sümük çığırmaya:

Bir kaç kuruş daha lazım idi
Vermem için yoksullara
Belki biraz daha yaşlanınca
Giderim kutsal diyarlarına huşuyla

Sevmedi tanrı zenginin sözlerini
Ziyarete gitti tutkulu rahibini
Dolmuş kilisenin içi kokarca ve türlü mahlukatla
Velveleyi kopardı tanrı cezalandıracak rahibi bulursa

Çocuk kaçtı bir kapıdan tanrı yöneldi oraya
Dağınık halde idi rahip belki sarhoş ya da hasta
Sordu tanrı hiddetle ne biçim ev burası
Yakışır mı tanrıya ibadet için sarhoşluk ve kulübeler lağımsı

Rahip kalır mı altta konuştu kaşıyarak kafasını
"Beğenmediysen şıklatsana parmağını
Bu diyarlar kaldırmaz yücelerin sefasını
Kilise mi çekmeliydi halkın günahının cezasını"

Tanrı hiç hoşnut değildi
Unutmuş hepsi beni
Gelmeseydim keşke dedi
Ne de olsa buydu onun başa çıkma yöntemi

Son olarak bir çare düşünmeli
Ziyareti bu kadar kısa sürmemeli
Var mıydı hatırlayan kendisini
Beni seven son kimse fakir olmalı dedi

Uğradı bir fakirhaneye
İçinde onlarca fahişe
Sardılar etrafını çığlıklar bir ağızdan
"Unutulanlar ister muamele"

Her biri uzun ve kirli tırnakları
Sarmaladı tanrının etrafını
Bu aç gözlü kahpelerin ruhu muhtaç sevgiye
Parçalıyorlar tanrıyı dışarıdan içeriye

Tanrı hissetti soğuğu
Lanet okudu insanlığa
Son defa buyurarak
"Keşke yaşasaydım sonsuz ömrümü sizleri unutarak"