Ay, unuttuğu bir hikâyeyi fısıldıyor geceye
Ben her gün biraz hecelendim
Karanlıkla sırdaşım
Işığını kaybetmiş yıldızların altında dans ediyor hep hüzün
Zaman, cebimde unuttuğum bir taş gibi ağır
Gözlerim, suskunluğun içinden geçiyor
Bir rüya gibi dökülüyor benliğimden geçmiş
Kendimi, yırtılmış bir sayfa gibi taşıyorum
Sesim, yankısını arayan bir çığlık
Gecenin nabzında çırpınıyor çocukluğum
Ve içimde hep aynı soru:
Unutmak mı, yoksa hatırlamak mı daha çok acıtır?
Kayıt Tarihi : 22.6.2025 16:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!