Unutulan Değerler Şiiri - Kasım Kobakçı

Zaman hızla akıp giderken,
    ne de çok eskiyor insanlık,
Selamlarımız yankılanırken boşlukta,
    yurdumun kokusu soluk.
İyi niyetler kaybolmuş,
    doğa da yaşlanmış sanki bugün,
Ruhlarımız çürümüş,
    bir şeyler yitmiş derinimizden.
*
Ey insanoğlu, sana sesleniyor bu devir,
    bir çığlık yükseliyor derinden,
Eskidi artık insanlık,
    o eski günler çok geride kaldı.
Eskidenmiş zeytin dalları,
    masumiyetin timsaliydi o zamanlar,
Kötülüklere karşı saflık,
    kabalıklara karşı incelik vardı hep.
*
Acılara ve hüzünlere karşı,
    sabrın gücü hakimdi gönüllere,
Dostum, anla artık,
    o değerler çoktan eskidi, soldu gitti.
Eğer içimde bir özlem varsa,
    hala derinden sızlayan bir yara gibi,
O da geçmişe duyulan hasrettir,
    ey insan evladı.
*
Eski dostluklar nerede şimdi,
    o samimi bağlar koptu mu hepten,
Yüreğimizde taşıdığımız,
    ne oldu acaba saf duygulara.
Yeni bir diriliş gerek bize,
    belki de yeni bir başlangıç,
Dönmek gerekir bazen geçmişe,
    unutulan değerleri bulmak için.