Unuttum yalanı Şiiri - İlyas Gültekin

Unutmaya çalışıyorum,
Üstüme başıma sinen kokuna rağmen,
Dilime dolanan adına rağmen,
Bir ur gibi aklımın ortasına kazınmış olmana rağmen,
Senden ve sana ait herşeyden kurtulmak istiyorum..
Korkarım ki başarıyorum..
Sesini duyunca heycanlanmıyorum artık..
Yanında birini görünce de öyle içim fokur fokur kaynamıyor...
Bu yüzden de yüzüm, öyle seninde dediğin gibi mahkeme duvarına benzemiyor..
Saçlarında ki her kıvrımı bilirdim,
Unuttum..
Gözlerine bakmaktan kirpiklerinin sayısını bilirdim,
Unuttum..
Ben gecelerce kendimi bu yalan ile avuttum..
Sokağa vurdum kendimi kimi zaman,
Bazen caddelerde yalın ayak gölge'mi kovaladım,
Gölgen gibi her an yanındayım diyordun ya ondan işte...
Elim boş döndüm çoğu kez..
Bi çok kez de, avuçlarımda gözümden yadigar yaşlar ile döndüm eve..
Seni aradım her ıssızlık'ta,
Her köşede kendime rastladım ama seni bulmadım..
Benim kendime değil sana ihtiyacım vardı..
Görüyor musun,
Seni unutmaya çalıştıkça daha çok hatırlıyorum,
ve kanıyor yaram aynı yerden..
Sahi nerden göreceksin ki.
Bir katil bile olay yerine tekrar geliyoriken,
Sen öldürdüğün beni birdaha hiç merak etmedin...
Şimdi düşsem aklına arasan beni,
Nasılsın desen...
Yemin ederim iyi değilim derim..
İyim dediğimde inanırdın ve sormazdın uzun süre halimi..
Ben anlatsam üzülürsün korkusuyla, içime de dışıma da sustum her seferinde..
Merak ediyorum,
aklına geliyormuyum hiç ansızım,
Biri isminle seslendiği zaman arkana benmiyim diye dönüyormusun,
Sokakta kokuma benzer koku deydiğinde burnuna,
Aceba o mu diye bakıyormusun deli gibi etrafına...
Tanımadığın bir numara aradığında, için titriyor mu kafandan sıcak sular boşalırcasına..
Bir umutla açtığın ve,
ben olmadığımı anladığın an düşüyor musun boşluklara sende..
Söylesene gittiğin gün mu unuttun beni..
Yoksa sende benim gibi kendini,
unuttum yalanı ile mi avuttun...