Unuttum Seni Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

İlâhi bir sanat eseri idi, Güzelliğin,
Yüzün, gözün, kaşların, Ve renklerin kıskandığı,
Kıpkırmızı dudakların,
Hayranlıkla izliyordum,
Saatlerce baksam sana,
Göz kırpınca, özlüyordum,
Akıp gittin gözlerimden,
Unuttum seni.

Sussan çığlık oluyordu,
Konuşsan cıvıl cıvıl,
Bülbül sedası gibi,
Çınlayan, kulağımda,
Cahile çevirdin beni,
En akıllı çağımda,
Bir daha adımı anma,
Unuttum seni.

Yok'tu lugatımızda,
Ayrılık, hasret, özlem,
Ve benzeri cümleler,
Et ile tırnak gibiydik,
Seninle bir zamanlar,
Hep sana çıkıyordu,
Düştüğüm bütün yollar,
Sakın ha, çıkma karşıma,
Unuttum seni.

Sararmış sayfalara,
Yıllar evvel, satır satır yazılmış,
Sonu hüzünle biten,
Eskimiş bir masalsın,
Değil hatıralarda,
Mazide' de kalmasın,
Silip attım, tüm geçmişi,
Unuttum seni.

Karanlık, uykusuzluk, yalnızlık,
Ve bitmeyen kabus'lar,
Korkum yok ki, gecelerden,
İsterse sabahsız olsun,
Bu davetsiz gelişlerin,
Yeter artık, bir son bulsun,
Girme rüyalarıma,
Unuttum seni.

Cansız hayalin çarpıyordu gözlerime,
Sehpanın üzerinde, duvarda,
Çekmecede,
Her yerde senden bir anı,
Mehtap'ta, gün'de, gece'de,
Yaktım bütün resimleri,
Unuttum seni.

Hiçbirşey olmamış gibi,
Bunca yıldan sonra, birde,
Haber salmış eşe dosta,
Gelsin, konuşalım demiş,
Oturup, bir çul'a, post'a,
Duysam, tanımam sesini,
Unuttum seni.

Hatıralar, hayaller, yansımalar,
Ne varsa senden kalan,
Bir bir gömdüm tarihe,
Bir daha bel bağlamam
Ne şans'a, ne talih'e,
Sildim gönül defterimden,
Unuttum seni.

FEVZİ EMİR YILMAZ