Bir sabah uyandığımda
yoktun yanımda
babamın beni bıraktığı gibi
sende ansızın gitmiştin
tutunduğum son dalı da
seninle birlikte yitirmiştim…
oysa ne kadar
yürekli başlamıştım hayata
ne kadar karaydı gözlerim
ve sen gözlerimde kaybolmayı
ne çok severdin…
ellerin ellerimde olsun
gözüm kapalı
sırat köprüsünü geçerdim…
ne garip;
sana annemmişsin gibi güvenirdim…
hani seninle dolu bir yüreğim vardı
ellerinle kırdığın
bir daha aşk dolmadı içine
çünkü paramparçaydım…
öyle bir gidiş gittin ki
hayallere sığmadan yaşamayı öğrettin.
Uyandım;
tüm rezilliğiyle dünyanın ortasındaydım
yüzümü gözyaşlarımla yıkadım…
Unuttum ismini,
her gece öptüğüm resmini,
unuttum senli olan her şeyi…
Bir şeyi unutmadım ama;
sevmiştim seni
beni en çok sen kanattın…
Ve ben seni
kötü bir rüyaymışsın gibi
akan suya anlattım…
Kayıt Tarihi : 17.2.2004 19:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ender Altınışık](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/02/17/unuttum-resmini.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!