Unuttum Dediğinde Başlıyor Her şey

Bazen yapılanlar değil de, yaşananlar zoruna gidiyor insanın. Mutluluğunun bir parçası olsun diye hayatının bir parçasını harcıyorsun severken. Sadece elinden geleni değil, yüreğinden gelenin en güzelini yapıyorsun. Her şey bitsin, herkes gitsin o kalsın deyip, emek veriyorsun mutlu olmak ve mutlu edebilmek adına, belki de ömrünün en değerli vaktini ayırıyorsun ama değmiyor. Ve hiç beklemediğin anda basit nedenler yüzünden bitiyor. Sonra herşeyinken, hiç kimsen oluyor yani hiç oluyor her şey. Bir zamanlar yüreğinin yüreğine değdiği insan, bazen düşünmene bile değmiyor. Herkesten ayrı tuttuğun birinin, herkesten farkı kalmıyor, hatta hiçbir şeyi kalmıyor. Biten sadece bir ilişkiymiş gibi görünse de ayrılıklar yaşanınca, biten sadece ilişkiler olmuyor.İnancın bitiyor, güvenin bitiyor, sevgin bitiyor ve eksik kalıyorsun, biraz da yarım. Parçalarından toplanıp ayağa kalkmak istedikçe aklına gelenler darmadağın ediyor yine seni. Tam, bitti, unuttum dediğin anda başlıyor her şey. Zamanla içine hapsettiğin yorgunlukların dökülmeye başlıyor ve içinden dökülenlere takvim yaprakları da eşlik ediyor birer birer, hiçbir yaprak yazmıyor yaşadıklarını. Bir asır gibi, bir ömür gibi geliyor yaşadıkların ama kimsenin umrunda olmuyor. Dedim ya, sana ne yapıldığıyla ilgilenmiyorsun, neler yaşadığınla ilgileniyorsun ve yaşadıkların zoruna gidiyor, bir şey yapamıyorsun. İşte o zaman, senin zoruna giden, başkasının kolayına geliyor.