Sen Beni Kaybettin Şiiri - Murat Karabulut

Senden sonra, en çok gelmeyişine güvendim ben. Bir daha gelemeyecek oluşuna. Ve beni sevmeyişinden sonra, en çok hatırlanmayacak olmana üzüldüm. Oysa bir zamanlar seni hatırlamak için ne kadar çok dua ederdim bir bilsen. Zoruma gidiyor anlıyor musun? Seni unutan olmak, hatırlamayacak olmak, adını duydugunda sevinen değil de, üzülüp içine ağlayan olmak. Anlamıyorsun değil mi beni? Yani bir defa da olsa benim gözümden bakmıyorsun yaşananlara. Tabi, bütün bunların senin için bir önemi yok nasılsa. Sen adına unuttu de, bitti de, ama beni sevmedi deme. Çünkü ben seni, elimden, ayağımdan, kolumdan bile daha çok sevdim. Şimdi onlar bile küskün bana, ne zaman sana gelmeye niyetlensem, kötürüm olur kalırım bulunduğum yere. Şimdi bir kez daha anladım ve hiç yanılmadım sana karşı duygularımda. Sana olan sevgimde, sevgimi haketmeyişinde ve hatırlanmayacak olmanda yanılmadım. Ne olur yine beni yanıltma ve gelme. Gelme artık çünkü bu sevda terk etti bizi, zaten ne senin gelesin var ne de benim sevesim. Oysa aşka susamışken, susarak gitmek ne kadar zor bilemezsin. Bir valiz dolusu elbileri toplayıp gidersin de, yaşanan hatıraları, sevdiğinde kalan aklını, boşa harcadığın sevgini toplayıp da gidemezsin. Hiçbir zaman tam giden olmaz ayrılanlardan. Senden birşeyler kalır hep geride, aklın kalır, kalbin kalır, yüreğin kalır, diğer yarın kalır. Yani aşkı tamamıyla yaşayamadığın yetmemiş gibi tam olarak da gidemezsin. Hep yarım, hep eksik. Ama bütün bunlar farketmez artık, sen beni kaybettin...