Unuttuk Gitti Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Gecenin yarısı farkındayım,
Ne Ay'dan bahsedeceğim ne de senden.
Duygular tekneden aşağı sallanmış,
Suya karışmış gibi.
Bomboş; anlamını anlamlandıramadığım,
Bir rüya gibi.
Bilmiyorum gecenin yarısı diye mi,
Yoksa duygu yoksunluğuna aşinalığım mı yok?
Ama bu her neyse bana tesir eden,
Keşke hep böyle olsa ruhumun bedeni.
Sahi bedeni mi unuttuk sevgili okuyan?
Galiba unuttuk gitti...

Temiz kalacağız diye yaşamayı unuttuk sevgili okuyan...
Unuttuk gitti...
Hatırlat bana,
Sevmek mi yaşatır insanı,
Yoksa duyguları hara vurup harmana savurmak mı?
"Orta yolu..." deme!
Evliya olmak değil niyetimiz,
Sadece yaşamak istiyoruz...
Ama unuttuk yaşamayı,
Unuttuk gitti...

İnsan kaybetmek nedir ki?
Yalnızlığı gözümüzde çok büyüttük...
İki ağlayacağız diye;
Etmediğimiz maymunluk kalmadı gülmek için...
Güldük mü peki?
Allah aşkına kahkahalardan yerlerde mi süründük?
Kendimizi unuttuk sevgili okuyan kendimizi...
Unuttuk gitti...

Ve bu gece böyle konuştuk.
Yarını sakın düşünme!
Çünkü bu gece belki hak verdiğin için,
Yarın kendini vicdansızlıkla suçlayacaksın...
En iyisi biz yine kürkçü dükkanında kalalım,
Güzelin boynunun kıvrımına koyalım kafayı,
Uyuyalım gitsin...
Çünkü uyumayı unuttuk.
Güzelle uyumayı unuttuk...
Hatırlamak güç artık,
Bilmem hangi sevdalı zamandı sevgili okuyan...
Unuttuk gitti...