Unuttuk Şiiri - Özden Özpınar

girdabın köpüklü bulanık suyunda

sevgiler kaybolurken dozu kaçık

bir hüzün dolar pencereden

aydınlığa umar sancıların kökünde

uykular tan nöbetine ayaklanır

ölçü çizgisinde zaman,

farklı doğan yaşamlar

kimi dört dörtlük kimi sekizlik

adımlara uyak, ezginin son susunda

hep bildik, hep birdik

unuttuk, unutturduk

her ses heceye, aşkı doldurmadan

koca bir tepe, ardında koskoca boşluk..