Unuttuk Şiiri - Veysel Şimşek

Sen bir kulsun kendini görürsün nerde,
Eli ile düşer bin türlü derde,
Benim bu dediğim her an, her yerde,
Gerçek edep, erkân yolu unuttuk.

Alıyor, satıyor tutmuyor hesap,
Koyun kan ağlıyor, ne yapsın kasap,
Neden durduk yere kesildi nasip,
Arılar çok ama balı unuttuk.

Zengine yalaka çoktur şak şağı,
Arsızlar konuşur belden aşağı,
Patron taşır yalakanın eşşeği,
Zengini tutup, masum kulu unuttuk.

İnsaf biraz insaf nedir bu düzen,
Olma güçlü tutan, güçsüzü ezen,
Yalandan, yanlıştan ağıtlar yazan,
Hoş konuşan düzgün dili unuttuk.

Gel zaman, git zaman gider nereye,
Henüz daha geç kalmadık çareye,
Ne deyim ki Tanrı'm bizi koruya,
Ölüm ile sırat yolu unuttuk.

Her akıl bir olsun diye söylersin,
Ne gerektir bağ duvarı neylesin,
Gülme halimize, kimler ağlasın,
Şaşkın, bitgin berbat hali unuttuk.

Veysel der; Dünyadan almadım bir haz,
Yazım kışa döndü çözülmez ayaz,
Erlere, Pirlere edelim niyaz,
Neden Hakk'a giden yolu unuttuk.