Aynı caddelerde yürüyorum sensizliği takıp koluma
Hava alabildiğine ayaz yüzüme yüzüme vuruyor rüzgar sensizligi ellerin yok ve ellerim buz
Kaldırım kenarlarında biriken kagit toprakları ve sararmış yapraklarla kavga halindeyken hangi köşe başında çıkarsın diye gözlerim hasretle doluyor
Kulağıma fısıldıyan rüzgar söyle o nerde
İçim sıkkın keyfim yok buruk bir hüzün ve hepsine karşı gelen gerçekler
Duyduğum onca söz onca yalan ve onca yemin lanet olsun yine
Hak etmedim bunu ben
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta