UNUTMAYI ÖĞRENEMEDİM
Hayat mektebinde
Kabuk bağlamış yaraya inat nefes almayı
Karanlığa inat
Bir mum ışığında yaşamayı öğrendim.
Öğrenemediğim tek bir şey vardı;
Unutulduğumu bile bile
Ölümüne severken unutmayı öğrenemedim.
Kuru ekmekle
Tuza banıp karın doyurmayı
Sırtımdaki kamburuna inat
Hayatla her an savaşmayı öğrendim.
Öğrenemediğim tek bir şey vardı;
Gelmeyeceğini bile bile
Yetim yüreğimle sensiz
Yaşamayı öğrenemedim.
Her karanlık geceden sonra
Aydınlık bir sabaha uyanacağımı
Nehir olup aksa da gözlerim
Bir gün güneşle kuruyacağını öğrendim.
Öğrenemediğim tek bir şey vardı;
Dönmeyeceğini bile bile
Mavilere sensiz
Kanatlanmayı öğrenemedim.
Severken unutmayı
Bir türlü öğrenemedim..
Tek kusurum buydu buysa özür dilerim…
Cengiz ERDOĞAN✍🏼
Kayıt Tarihi : 9.10.2024 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!