Unutmanın hikayesi Şiiri - Mehmet Resul ...

Unutmuş olabilirim her günü
Zaten bir bakıma bu alışkanlıktır
Zamana çalınmış bir kum saati
Gibi iki parmak arasında akıp giden
Giden ben olmasam içim olurdu
Öyle ki
Gidebilmek bir bakıma alışmaktır.
Göğüs kafesimde sıkışan bu el
Kimin elidir ve her şeyden elimdir
Aklımı esir eden garip dilimdir
Bir parça ömrümden
Bir kaç parça ekseriya içimden...
Hiç bahsetmem kuşlardan
Düz yaşadım
Ne iyilik ettimse hep
Havada asılı bir kandil gibi...
Bir kuş bir de ölüm
Yaşamak neyle bağdaşır
Oturup bağdaş kurmuşsa vuslat
Ayrılık nerde misafir?
Aç kapımı gör ki alaca gözlerin
Ben her yeri gözlerine
Pencere ettim.
Mavi masmavi giyinmiş
Umuttur ki yalnız sana
Açılmış bir sır...
Otur da karşıma et iki kelam
Özlettin
İçimin toprağı mevsimine hasret
Beni sorarsan aynı işte..
Gittiğin sokaklar maviye boyandı
Yağmurlar beni bilir
Bir de seni
Hani ben hiç görmedim
Irmaklarını...
Kırgın değilim kendimden başkasına
Göremediğim üzere
Bir daha hoşçabak...