Unutmak mı? Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

UNUTMAK MI?
Zaman tortusuna bulanmış,
Derin, bir koku hatırlatır
Seni bana bazen, genzimi yakan,
Bazen bir türkü, bir çiçek, bir şiir,
Bazen, bir yavru kedi,
Bazen dememe bakma,
Unutur mu sanıyorsun,
Hiç unutmam, ebedi.

Mekanlar, mesafeler, şartlar,
Ayrılığı, gümüş bir tepside sunarken bize,
Çok zor oldu,
Sensizliği,
Görmeden,
Duymadan,
Dokunmadan sevmeyi
Öğretmek yüreğime,
Ve hiçbir isyana kalkışmadan,
Sabretmek kaderime,

Ne salına salına yürüyüşün gidiyor gözümün önünden,
Ne utangaç gülüşün,
Ne kadar özgür ruhlu,
Nekadar güçlü olsanda,
Hiç aklımdan çıkmıyor işte,
Yavru bir ceylan gibi,
Masumca süzülüşün.

Nekadar, aynı şeyi anlatsada
Cümleleler,
Herkesin ağzından farklı çıkar biliyorum,
Ama senin lehçen,
Senin söylemin,
Senin okuyuşun,
Kimine bir, ipek gibi işliyor,
Kimine kurşun.

Hele o güven veren,
Mağrur duruşun,
Hasetçiyi kahredip
Yerden yere vuruşun,
Dostun olmak kolayda,
Düşmanlık yürek ister,
Böyle cezbetmiştin beni,
Böyle büyümüştü sana,
En derinimdeki hisler.

Olmaz'san olmazdı işte,
İyikide olmuşsun,
Aç kalırdım belki biraz,
Belki susuz, uykusuz,
İçinde sen Olmasaydın,
Neye yarardı bu yürek,
Rüzgarın salladığı
Boş bir salıncak gibi,
Renksiz, ruhsuz, duygusuz.

Artık, aklımdan geçmiyorsun,
Aklım geçiyor sadece,
Senden, benden, ve bizden, Meydan alabildiğince boş,
Bir iz yok, ikimizden,
Sol yanımda volta atıyorsun,
Adım adım, incitmeden, üzmeden.

Hatırlamak desem seni, olmaz,
Olamaz, Yaşadıkça ne mümkün,
Hatırlamak sadece unutanlara mahsus,
Görmeyen kör, duymayan sağır seni,
Duyarsan öldüğümü,
Yine de unutturma, yanına çağır beni.

FEVZİ EMİR YILMAZ