Biz seninle aynı ormanda kaybolmuş masum çocuklardık.
Biz aynı patika yolları aşındırırken ayağımızda aynı ayakkabılarla.
Aynı tuzağa düşürmüştü bizi ormanın cazgır cadısı.
Ayağımızı kanatan hep aynı dikenlerde olsa da,
Acılar denkti ve gönül koymuyorduk hiçbir dikene.
Gözyaşı denkti, utanmıyorduk ağlamaktan.
Geçmişin özlenir yanı, geçmiş olmasındandı.
İşin işten geçtiği gibi bizde bizden geçtik.
Aslında biraz da geçmiş bizden geçmişti...
Aynı orman, aynı tuzak ve aynı cadı...
Bir tek aynı olmayan acı...
Hatırlasamda söyleyemediklerim var şimdi...
Kayıt Tarihi : 2.10.2009 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aynı şehri arşınlarken aynı duygular ve aynı karmaşayı mı yaşar bir insan? Unutmadım hiçbir şeyi... ne dünü ne ondan önceki günü.. Kimseler ama kimseler yar olamamışken bana... kim dokunsa kanatır artık beni. Hasılatım bir keşkeye denk. hasılatım biir müflisin ki kadar şüpeli... kim gelse kim sevse... artık biliyorum bitecek... unuttun mu diye sorsalar bu hikayenin bir bölümünü... Hayır derim her satırı her kelimesi aklımda ve benim hatırladıklarım kaybetmeye yeter kazandıklarımı... neyse ki merhameti daha engin unutmayı yaratanın...
''Geçmişin özlenir yanı, geçmiş olmasındandı.
İşin işten geçtiği gibi bizde bizden geçtik.
Aslında biraz da geçmiş bizden geçmişti... '' bilhassa bu dizeler epey dokundu gönlüme, başarılar dilerim ilerleyen çalışmalarında. Saygılar
Kesinlikle yorumsuz kalmayacak kadar ...
TÜM YORUMLAR (3)