Unutmadan Şiiri - Mustafa Özkan 2

Artist olamayacak kadar çirkin,şair olamayacak kadar güzel ben...
İstemedeğim her şey başıma geldiğinden,artık hiç bir şeyi istemediğim doğrudur.
Gökle kavgalı,yer ile mesafeli tavır.
Sözlerimin yersiz ve yurtsuz oluşu.
Mutsuzluk bir tütünün alevine kadardır.
Bak,
Şimdi hayatın mazereti olan aşkı küçümsüyorlar.
Sırf senin yüzünden
Geniş caddeler,bulvarlar geçiriyorlar kanın korkudan buharlaştığı enderundan.
Oysa ben sana şöyle seslenmek istedim hep.İ
İyi dinle!
Sakin ol ve o kitabı yerine bırak.
Bırak bestsellerlar raflarında kalsın.
Kırmızı rujda.
Allah bizi populeritenin şerrinden korusun.
Televizyon programları da her şeyi çok bilen abilerimize.
Gel biz seninle kapımızın önünü süpürüp,halden anlayalım.
Bir cuma günü,öğle vakti az kalsın alıyorduk canını kapitalizmin
İmam bankaya yetişecek olmasaydı.
Gel biz seninle kapitalizme de başka bir isim bulalım.
Seni anlamamı ne çok isterdin.
Bu ayrı bir fasıl,istersen dinleme.
Tek başlı canavara,yani büyük iş hanlarına canlı bombayla saldırıyorlar.
Kopan her başın yerine iki baş çıkıyor,ikinin yerine dört.
Bu böyle olmayacak diyorum,seveyim,oksayayım.
Bir hayalet beliriyor,bir hayalin ortasında kalıyorum.
Sarı saçlı,kırmızı rujlu bir holivud kadını ellerimi tutuyor
Ben çok korkuyorum.
Kalbimi diyorum kalbimi öpme.
Kalbini diyor,kalbini öpemem ki.
Uyanıyorum sesim soluğum çıkmıyor.
Anne.
Anneler görülmeden hissedilebiliyor.
Keşke annemin başını koyup yükseldiği yerden bir sabah vakti
Başımın koyup annemin bıraktığı yerden
Alçaltabilsem benimi.
Sonra biz ve Sançolar
Mızrağımıza takip kırmızı kurdelemizi
Dünyanın hatrına döndüklerinin hatrına
Yağmurlara kavuşuruz
Bulutlar bulutluklarıyla
Biz unuttuklarımızla gurur duyarak.
Unutmadan yaklaş,kulağına bir şey fısıldayacağım.