Unutma Yaz Bizi Defterine

Sana, yavaşça uçup yükselebilmen için,
Bembeyaz, uzun tüylü, dev kanatlar verdim.
Olduğundan da uzağa uçarsın belki diye,
Yürekten dualar ettim, bir güçlü rüzgar gönderdim ardından.
Kendime sözümdü, bilemezdin, ben seni, bekleyecektim,
Kaldırıp başını, bakman için ileriye,
Çekildim geriye, kaldım ardında, ömrüm yettiğince sendim.

Umudumdu; uzun ömrün, gücün. Aklındı zenginliğin.

''Belki'', diyordum içimden, geçmeden zaman,
Ve ayrıca güçsüz kalıp, çok da istedim, dağların ardından,
Yüksekleri göremiyordum ama, umudum vardı döneceğine,
Aslında, belli ki, zaman alacaktı belliydi.
İsteğim, seni görmek için, biraz ömürdü, başka da bir şey değil.
Sana ellerimle, aklımda kökler verdim, hatırla, unutma,
Anıları sakla diye,

''Bekle'' diyordum, içimden,
Hani ''Benden daha mı çok?'' soruma cevap,
Umudum o ki bir gün, ileride bir gün,
Bende ömür, titreyen bir beden ki, günler zehir,
Kalabilmen için yüreğimde, zaman da mekan da zahir
İnsana tanrılarca verilen küçük kıvılcım gibi epeyce eski bir his,
Sonsuzluk ateşi olsun istedim, çok içten inan ki,
Antik volkan külü gibi kaplaya bilsin diye üzerimizi,
O gizli sırrımızı saklasın örtsün bizi herkesten diye,
Yazsın, sonsuzda da silmesin bizi diye.

ÖZDENER GÜLERYÜZ