Unutma Kirlisi Şiiri - Hayrullah Gürdağ

makineye atıyor insan kirlisini
parası kadar efendiliği herkesin
suyun temizlemediği kirler ateşin
lekesi çok güller bahçemize gelmesin

takmaz kızlar her çiçeği göğsüne
zebaniden bir gül alsa erkek ateştir

pazarlamacı kız kandırıyor çocukları
al da atmak unutanın ruhunda var
çoklanmalar siluetinde iki el iki ayak
hep bir tenden türemiş de türemiş
dilemma artmış parmaklarda
herkesin kalbi temiz madem
bir söyleyin neden kirlenir insan
hem de parmak uçlarından

unutma üzerine yapılandı insan
esasını koyup da bir kenara
sürdü yalanını pazardan pazara
askıda kaldı insanlık ağlamaklı
unuttuklarını da unuttu insan zamanla
cinsi yetim kaldı çocukların unutmaktan
hatırlamak çocuk olmadı kimseye

ezgiler ayıklıyor pirinç taşınımızı

hep şikâyeti olmaz insanın unutmaktan
unutmasa hiç nasıl yaşar insan

günahsızlık günahından kir az al değil kimsede…
herkesin karnı şiş kendine
ham ile kalsa da kadıncıklar mecburen
çoraktır çoğu yine de

tutuşarak yaşamaya başlar insan gününü
alevini alır el ayak baş yüzünden
çalar da kapıları bereket daha erkenden
üç beş uyanıktan başka açan olmaz kapıyı
herkes en çok kendi yangınına itfaiye
fukaranın ateşine suyu kesik zenginin
yılda bir iki tas su temizler mi kirliyi
şimdi meslek sayılır kaçakçılık kullara

döktüm çaydanlığa bir su gibi kendimi
yaktım zaman ateşimi ocakta
kaynadıkça kaynadım aşkından
uçurdum uçurdum kendimi zamanla