Unutma Duvarı Şiiri - Onur Köybaşı

Şimdi yüzünden çok hatırladığım tek şey sırtın,
yüzünü her neye çevirdiysen
üstüne bastığın, çiçekli dağın sabrıdır kalbim

Tek hatırladığım şey sırtın.
kabul olmamış bir tavaftın
kendini solduracağın pis bir suya kök saldın.

Önünü döndüğün şey
aciz eskilerindi senin
yıkılmış bir unutma duvarı artık sırtın

Sen de herkes gibi seveceksin hatanı
kırgın bir inkarla
çocukların oyun oynamadığı tenha bir sokak artık sırtın

Böyle olsun istemezdin biliyorum(!)
arızalı kelimelerin sahibi kimin dudağıydı peki
nasıl olsun isterdin onu da bilmiyorum
kimdi karşımda durup ezberlenmiş ayet gibi söyleyen veda cümlelerini
mutlu fotoğraflarımızın albümüydü sırtın

Hatırlamıyorum o yüzü
hatırladığım tek şey dönüp giderken
evimi üstünde taşıyan sırtın.
kimdi benden ayrılan
saçlarını karıştırdığım elimi de aldın
ona da razıyım
kendimden de razı

Gözyaşı dalgamın çarpacağı kayadır sırtın
çarptıkça bana dönen
döndükçe sana çarpan gözyaşım

Yüzünü herkes tanıyacak, en karanlık gecede bile
sırtınıysa bir ben sadece.