Gün olurda hepten unutur isen.
Yoldaş oldum sana unutma beni.
Eğer bir vafasız, kalpsiz değilsen.
İnsanlıktan yana unutma beni.
Toprak olmak da var sevda dilerken.
Ağlattılar beni güleyim derken.
Hatrında olayım şafak sökerken.
Geldim bir oyuna unutma beni.
Yoksulmuş, zenginmiş insan insandır.
İnsan olmayanı buna inandır.
Mecbur kalır isen kendini kandır.
Ters davran huyuna unutma beni.
Ne söylersen söyle anlamı olmaz.
Yalan musluğuyla gerçekler dolmaz.
Bu fırıldak dünya sana da kalmaz.
Artık inan buna unutma beni.
Evren bir bilmece, YÜCEL çelişki.
Bilmeceye dair kim ne demiş ki.
Yürekten olmaya öyle erişki.
Set çıksa yoluna unutma beni.
Kayıt Tarihi : 29.7.2009 20:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Yücel](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/29/unutma-beni-52.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!