Unutma Beni Şiiri - Zafer Özkay

Unutma beni, unutma beni,
Benim seni, unutmadığım gibi,
Unutma beni.

Ben hiç böyle olmamıştım,
Bir insana kör düğüm gibi bağlanmamıştım,
Yüreğim hiç böyle yanmamıştı,
Hiç nefesim daralmamıştı.

Nasıl oldu anlayamadım,
Gözlerimi gözlerinden ayıramadım,
Bir kez olsun ellerini tutamadım,
Hiç saçlarını okşayıp dizinde yatamadım.

Yıllar geçti aradan,
Eller oldu bizi ayıran,
Seni bana yabancılaştıran,
Beni deliler gibi çıldırtan.

Sana olan hasretim,
Her geçen gün çığ gibi büyüyor,
Sen benim olmasan da aynı şehirde olmak yetiyor,
Ben sensiz sen ellerin yanında can mı dayanır buna.

Unutma beni, unutma beni,
Benim seni unutamadığım gibi,
Unutma beni.

Ne olur dön geri,
Tut ellerimi,
Söyle bana sevdiğini,
Bensiz bir hayatın çekilmediğini,
Ama şimdi bunların hepsi bir hayaldir artık.
Gidenler gelmiyor geri dönmüyor,
Ah etmek vah etmek yetmiyor,
Tek çare toprak toprak ve topraktır.

Unutma beni, unutma beni,
Benim seni unutamadığım gibi,
Unutma beni.

25 Aralık 2007