Unutma Beni Şiiri - Tibet Kilikyalı

gün gelir mevsimler bensiz geçerse saçlarından
kendi denizinden sürgün yemiş bulut misali
ya da sessiz bir rüzgar eserse kalbinin deltasından
bil ki sana gelmişim, hatırla beni!

bensiz kalırsa bir gün çay içtiğimiz balkon
çiçeklerine çocuk gamzeleri ek menekşelerin
bir daha dinle bulutların sesini güneş batarken
uzat ellerini sevgilim
işte ben ordayım, o kızıl ufukta
o akşam güneşiyim "çamların altında..."

el ele dolaştığımız sokaklardan bir daha geç
bir daha oyna çocukluğumuzu bıraktığımız parklarda
sahi, bensiz kaçıncı gün bugün
kaçıncı sonbahar arnavut kaldırımlarında

hatırla, tramvaylar geçerken bir sevdadan bir diğer sevdaya
üstüm başım aşk kokardı sana her sarıldığımda
ve sirenler şarkısını söylerdi vapurlardan, uzun uzun
bize hiç gelmeyecek sandığımız, o sonsuz uykunun

hani, tan yeri kızıllaşırken gündönümlerinde
kadınlar şarap yapardı yüzündeki bağbozumunda
sen bakışlarımdan öperdin beni, gülümserdin
göçmen kelebekler konardı kehribar rengi saçlarına

hatırla, başımızda alaturka bir eylül
sonsuzlukta raks’eden çingeneydik bir zaman
martılar uçardı biz öpüşürken boğaz’da
sonra bir yağmur yağardı, otobüs duraklarına sığınırdık
sokak köpekleri kadar sefildik, ürperirdik
bir çocuğun üşüyen parmaklarıyla çizdiği
buğulanmış camlardan hayata gülümserdik.

hatırla, zulamızda şiirler, senin gözlerin mısra mısra
yağmalanmış gençliğimizi avuturduk dudaklarımızda
kıvrılıp uyurduk sonra aşk yorgunu bu kentte
sokak çocuklarından aldığımız
bembeyaz bir mendilin içinde

unutma sevgilim,
gümüş kanatlarıyla bir serçe ıslanırken yağmurda
bil ki erguvan çiçeklerinin kokusuyla gelmişim sana
bir nisan yağmuruyla düşmüşüm avuçlarına

ve bir gün, bir kuş konarsa pencerene
bil ki sana gelmişim, hatırla beni!
unutma sevgilim, unutma beni!