Unutma Şiiri - Sinan Aydoğan

UNUTMA

O çıkmaz sokağı unutma.!
O koşturduğumuz rengârenk merdivenleri
Sonu parka çıkan o yolu
Unutma elini ilk tuttuğum o akşamı
Kumruların bizi nasıl kıskandığını..
Adımı unut,
Beni unut..
Bizi unutma.!

Biz başka bir dünyanın âşıklarıydık
Aç kaldığımız o günü unutma
Bir simidi ikiye böldüğümüzü
Son parçayı kuşlara attığımızı..
Unutma huzurdan öldüğümüzü
Her seher yeniden doğduğumuzu..
Gündüzleri unut,
Geceleri unut
O sabahı unutma.!

O hüzzam besteyi hatırlıyor musun?
Bütün nağmelerin bizi çaldığını unutma
Biz başka bir gökyüzünde yaşıyorduk Asuman
Gökyüzü bize hayrandı,
Biz gökyüzünde üryan..
Seni kendimden öte bildiğimi unutma
Hep seni konuştuğumu,
Hep seni sustuğumu..
Sesimi unut,
Yüzümü unut,
O son şarkıyı unutma.!

Sarı eylülün içine gizlemiştik kendimizi
Sararan yaprakları unutma
Alnımıza düşen çiğ tanelerini
Rüzgârın saçlarında nasıl estiğini..
Hani nevhabarda gitmiştin ya
Zemheriydi aslında..
Geçmişi unut,
Geleceği unut,
O mevsimi unutma.!

Avuçlarına Nur dolardı yıldızlar doğunca
Avuçlarında uyuduğumu unutma
Gözlerinde yaşardım geceler boyunca
Nefesinle uyandığımı unutma
Bütün kuşlar bize hayrandı,
Her çiçek papatya,
Her ay hazirandı…
Günlerin neden bir önemi yoktu
Neden geceler gündüzlerden çoktu
Beraber diktiğimiz o gül ağacını,
Ellerimize batan dikenleri unutma..
Unut benden kalan ne varsa
O portakal ağacını
O mor çiçeği…
Bir zamanlar nasıl sevdiğini unut
Seni neden sevdiğimi unutma.!
Adımı unut,
Beni unut,
Bizi unutma.!